Święty Agapit II (urodzony w Rzymie, około 905 roku, zmarł w Rzymie, w grudniu 955 roku)
Papież, Biskup Rzymu, Wikariusz Jezusa Chrystusa, Następca i Książe Apostolski, Najwyższy Biskup Kościoła, Patriarcha Świata od 10 maja 946 roku do grudnia 955 roku.
Agapit urodzony w Rzymie, gdzie został wybrany na papieża przez panującego w Wiecznym Mieście księcia Alberyka II ze Spoleto. Na podstawie pośrednich danych przyjmuje się, że sakrę biskupią otrzymał 10 maja 946 roku i tę datę uważa się za początek jego pontyfikatu.
Agapit II, nie mogąc wyrwać się spod kurateli Alberyka, poświęcił się głównie sprawom religijnym, usiłując jednak doprowadzić do wzmocnienia autorytetu papiestwa w świecie chrześcijańskim. Alberyk II sprzyjał reformie kluniackiej, co ułatwiało reformatorskie działania Agapita II, m.in. sprowadził on mnichów reguły kluniackiej do opactwa S. Paolo fuori le mura.
Na okres jego pontyfikatu przypada intensyfikacja kontaktów papiestwa z królestwem niemieckim. W 951 roku król Niemiec Otton I "Wielki" wyprawił się do Włoch celem uzyskania korony cesarskiej, a w jego imieniu negocjacje w tej sprawi z papieżem prowadzili arcybiskup Fryderyk z Moguncji i biskup Hartbert z Chur. Mimo przychylnej postawy Agapita do koronacji nie doszło, gdyż najazdy węgierskie zmusiły Ottona do powrotu do Niemiec. Konsekwencją tej wyprawy było jednak znaczące wzmocnienie pozycji Niemiec w północnej Italii. Agapit II wydał szereg przywilejów na rzecz niemieckich klasztorów i biskupstw, m.in. na rzecz benedyktyńskiego opactwa w Fuldzie w 948 roku, klasztoru św. Maurycego w Magdeburgu, żeńskiego opactwa Gandersheim czy archidiecezji hamburskiej. W 948 roku ustanowił diecezjalną organizację kościelną w Danii i podporządkował ją metropolii hamburskiej, a w 953 roku przesłał paliusz arcybiskupowi Brunonowi z Kolonii.
Agapit II zaangażował się też w konflikt o obsadę archidiecezji Reims. W 925 roku ówczesny papież Jan X mianował na to stanowisko pięcioletniego wówczas Hugona, syna hrabiego Herberta z Vermadois. Jednakże król Ludwik IV wprowadził tam swojego kandydata Artolda. Papież początkowo poparł Artolda, później zmienił zdanie na korzyść Hugona, wreszcie na synodzie rzymskim w 949 roku zatwierdził na stanowisku metropolity Artolda, a na Hugona rzucił klątwę.
Alberyk II krótko przed swoją śmiercią w 954 roku odebrał od rzymskiej szlachty i duchowieństwa przysięgę, że następnym papieżem zostanie jego syn Oktawian. Choć było to sprzeczne z prawem kościelnym, źródła wskazują, że Agapit w żaden sposób nie protestował przeciwko tej faktycznej elekcji jego następcy jeszcze za jego życia, przeciwnie, przysięga ta została złożona w jego obecności i za jego zgodą. Po śmierci Alberyka II, który zmarł 31 sierpnia 954 roku Oktawian przejął świecką władzę w Rzymie.
Agapit II niewiele przeżył swojego protektora, gdyż zmarł na początku grudnia 955 roku (dokładna data nie jest znana). Jego następcą, zgodnie z obietnicą złożoną przez rzymian Alberykowi, został Oktawian jako Jan XII.
Agapit II umarł w opinii świętości, jednak jego kultu nigdy nie potwierdzono.
Żródła:
"Leksykon papieży" - Rudolf Fischer-Wollpert, przekład: Bernard Białecki
Agapit II w "Wikipedii"
Agapetus II w "Geneall" tłumaczenie: Bogdan Pietrzyk
USTAWA z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz.U. 1994 Nr 24 poz. 83 z późn. zmianami)
Bogdan Pietrzyk